منو جوری بغل کن که

تموم خستگیم در شه

بزار دستای تو از پشت،واسه این خسته سنگر شه

منو جوری بغل کن که،بهم ثابت بشه هستی

بزار باور کنم تنها ، به این دیوونه دل بستی

منو جوری بغل کن که فراموشم شه بیدارم

تو که هستی نمی ترسم ، چقد این حس و دوست دارم

هنوز عادت به تنهایی ندارم / باید هرجوریه طاغت بیارم
اسیرم بین عشق و بی خیالی / چه دنیای غریبی بی تو دارم .

اگر خوبان عالم جمع باشند / یقینا نزد من ، تو بهترینی

اگر از خوبترها حلقه سازند / تو در آن حلقه ، میدانم نگینی

مهربانی نقش هر نقاش نیست / هر که نقشی را کشید نقاش نیست

نقش را نقاش معنا میدهد / مهربانی نقش یار است حیف که یار نقاش نیست . . .

دلت آینه ایثار عشق است / نگاهت معنی بیدار عشق است

تو در آبادی دل خانه داری / تو را دیدن همان دیدار عشق است

همدم تنهایی شب های من ، اشک است و بس

مرهم زخم دل تنهای من ، اشک است و بس

 گر نمیبینی غمی اندر نگاه خسته ام

 آنچه میشوید غم از چشمان من ، اشک است و بس