ای کاش می شد ، آدم  گاهی به اندازه ی نیاز بمیرد !

و بلند شود آهسته  آهسته خاک هایش را بتکاند و گرد هایش بماند ،

اگر دلش خواست برگردد به زندگی !!!

دلش نخواست بخوابد تا ابد ...

درد می کشم ، درد !

هم تلخ است هم ارزان

هم گیراییش بالاست !

هم اینکه تابلو نمی شوم و رفیقی که مرا به درد معتاد کرد ناباب نبود ،

اتفاقا باب باب بود فقط نگفته بود که ماندنی نیست ، همین . . .

.

.